De defunctorum commemoratione

Secundum Genesin post diluvium universale "requievit arca mense septimo vicesima septima die mensis super montes Armeniae" (Gen. 8, 4), id est mense Novembri: defunctorum dies festus est ergo celebratio hominum a Deo punitorum, ne quid simile posthac eveniat. Plurimis in regionibus, quo evangelium nondum nuntiatum erat, verbi gratia Mexico Gallia China, mos antiquissimus fuit animas mortuorum redeuntes consolari et placare ut vivos adiuvarent: quorum clarissimus "nox Samhain" apud Celtas appellatur.

Christiani ab initio saeculi IX p. C. n. mense Novembri nuper coepto omnes sanctos celebrare soliti sunt, Alcuino auctore; qui, Caroli Magni imperatoris consiliarius, triduo a Kalendis Novembribus sanctos omnes simul commemorandos esse constituit, speciem Christianitatis primo anni diei apud Celtas celebrato tribuere volens. Anno tantum duodemillesimo abbas Cluniacensis Odilo vesperos Kalendarum Novembrium pro defunctorum animabus, postridie eucharistiam "pro requie omnium defunctorum" celebrari iussit; qui mos per omnes terras Christianas confestim divulgatus est donec pontifex Romanus Gregorius IV anno DCCCXXXV "Commemorationem omnium fidelium defunctorum" in calendario postridie Kalendas Novembres constituit. Temporibus illis Christiani soliti erant personas sanctorum aut angelorum aut diabolorum circum ignem gerere.

In Italia omnes sepulcra visitare et floribus decorare soliti sunt, sed paulo ante ruri variis modis defuncti domos propinquorum arcana ratione visitantes accipiebantur; quorum paucos ex situ interretiali www.intrage.it refero. In Italiae regionibus septemtrionalibus cibaria et potus in mensa relinquebantur, sicut aqua castaneae panis, quibus mortui venientes vescerentur; apud Umbros dulcia fabis similia "tibiolas mortuorum" appellata viventium solacii gratia coquebantur. Apud vero Siculos parentes "pupulas saccharinas" (quas in imagine adposita conspicis) domi abscondebant et liberis mane offerebant ut propinquorum defunctorum donum, qui noctu domum visitavissent.

Scripsit Herimannus Novocomensis