Iidem vênêre, vîdêre, glutinavêre: Romani antiqui iam utebantur glutine universali, quo argentum et ferrum inter se conglutinarent. Cooperatores Musei Terrae Rhenanae in quadam Romanâ casside pretiosâ aetatis 2000 ferê annorum, quae gerebatur ostentationis causâ, nunc invenerunt reliquias glutinis antiqui. Francus (Frank) Willer restaurator exponit fabros Romanos hôc glutine tenuem laminam argenteam agglutinavisse ferreae cassidi quae ornata esset coronâ laureâ.

Francus Willer a SPIEGEL ONLINE interrogatus: "Insigniter" inquit „et feliciter accidit, ut post duo milia annorum in casside adhuc inveniremus reliquias huius glutinis". Francus etiam perquisiverat larvas bellicas in proelio Variano adhibitas, in quibus etiam argentum ferro erat affixum. Idem archaeologus sentit verisimile esse etiam larvas esse conglutinatas, sed easdem peius esse conservatas, quam ut invenirentur partes glutinis residuae.

Aliter res se habet in casside equitis, quae inventa erat in Coloniâ Ulpiâ Traianâ (i.e. Xanten in oppido Rheni inferioris) : Eadem cum per 1500 (mille quingenta) annorum sita esset in fundo Rheni, gluten non infestum erat oxygenio âëris dissolventi. Francus affirmat itaque partes metallicas eodem glutine adhuc stabiliter cohaerere.

Cooperatores musei hoc gluten forte fortunâ invenerunt pusillam particulam probandam e casside eximentes. Calore, qui serrâ subtili exortus, subito argentum a ferro absolutum esse et inter ferrum et argentum tracta esse fila aenigmatica. Francus: "Primo" inquit nescivimus, e qua materiâ haec fila constarent. Analysibus in laboratorio factis inventa esse partes glutinis: Romani gluten suum universale commiscuerunt e bitumine et sebo bovino et pice corticis arborarii, quae iam aetate lithicâ ad glutinandum adhibebatur.

Quando fieri poterit, ut denuo conglutinetur glutine Romano? – Francus: „Nondum" inquit „nobis contigit, ut ipsi tale gluten commisceremus." Partes ingredientes nullas quidem esse nisi tres, sed easdem esse posse variis consistentiis – a statu solido usque ad statum liquidum. Itaque laboriosum esse hoc gluten Romanum denuo fabricare. Fortasse addita esse etiam mineralia, quales sint scobes tegularum aut fuligo aut harena quarzica.

Tamen – Francus putat, si quidem contigerit, ut denuo commisceatur gluten Romanum, nequaquam fore, ut hoc gluten antiquum modernis glutinibus superetur: "Hoc gluten" inquit „etiam post 2000 (duo milia) annorum est vi cohaesivâ. Quale gluten modernum tam diu conservatur?"

_____________