|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
POESIS Mothia! nubibus cincta … O insulam mirificam, aurora pictam, occasu sopitam, in imum mersam limpidarum aquarum, flavos in radios, vento furenti motam, ab vitae agitatione alienam! Summo in montis iugo naturae cantus silentio instat et anfractibus, dum solus ventus eum comitatur una cum undarum strepitu, gaviarum volatu. O infinitam colorum pulchritudinem! Blandita calido vento, in limpidas lacus aquas te contemplaris, pulchra et sola, dum vesperae igneo colore se ipsis succedunt. Praeterita tua in somnium revocas, Mothia! Aeterno donum factum ab Operario subtile circumdante limine, aethereo, numquam proximo, saeculorum cursum, historia repletum, quem nihil mutare potest in pacis instante et unici amoris. In cothone memorias servas, alabastrite induta in mare salsum te mergis ubi bella furentia muros tuos diruerunt. Abietibus cincta, agaves tuas acutas porrigis, odores salubres, fructus sapidos, vitae praeteritae reliquua nymphae sublimis. Quieta, ianuas tuas aperis, volatibus volubilibus, errantibus, velis, animi motibus. Nubibus cincta, obtutus gustas et aurea oscula suavi odore involuta salis herbarumque; dulces undae ripas tuas, vias tuas lambunt; serena, libertatem aspicis levibus alis albis ornatam. scripsit Johannes Teresi |
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||