|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
POESIS Extremus actus Nudos inter muros, omnium vincula, ambulabam. In lacuna imago mea pingebatur ubi etiam facies lunae immergebatur; senex heu factus eram sicut terra diffissa. Manus meas tremantes inspiciebam, subtiles ut saepti ramos siccos. Pueros macie miseroa vidi; membra eorum tam contracta apparebant ossaque visibilia pellis reddebant. Futurum dolor tristitiaque delebant. Hominis pietas iam propria non erat: tam vilis factus erat. Rabiam meam expandere volebam praeter muros silentii pondere gravatos. Inferum horridum sommium edere cupiebam ut inter cinerem actus extremus miseriamque. Mundum prorsus volebam iam senex, nescio quomodo, mortem fugiens, ultima momenta terribilia memini: oculos puerorum tam miseros in historiae tenebris semper oblitos scripsit Johannes Teresi |
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||