|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
POESIS SUBVERTITUR TELLUS (De anniversario terrae motus in media Italia) Stellae perlustrant caelum spectantque serenae mersos Ausoniae vicos umbris tenebrarum grata silentia cum nox iam mortalibus affert quamvis vix duro requiescant tempore Canis in domibus cives aestu magnoque labore diei. At fragor aera dirupit volventibus astris magnus sub finem noctis sed non tonat alto vis a visceribus terram quassat vehementer: oscillant muri, paries cuiusque domus aperitur quarum rudera lapsa levant lectis recubantes evadunt alii fugiuntque foras aliosque claudunt accessus dilapsa relicta muri. Ad lucem volvit quasi nubes aera fumus spissus cum gemitu sublato clamore doloris. Auxilia adveniunt tot ut machinis fodiatur, manibus exquirit vivos nudis per acervum ecce superstes effusis plangoribus ample - pulchra fuit iam!- de domuum saxis Amatricis . Anxia mens agitatur acerba sorte suorum - motus adhuc quassat terras augetque pavorem- nec spes est plurimis subiectis faucibus Orci at totidem tenebris erepti sole foventur magnum singultim fletum manantibus oclis. Effodiunt omnes oppresso corde labore si quis emersus spirans aut exanimatus forte volente Deo curatus vivere pergat. “Felis mi!” clamat quaedam cui solus amicus est servatus ab auxiliis fatique favente sorte deliciae leto raptae et solacia vitae. Quaenam stirps tu es peditum fragilis peritura, si qui sub terram vortex te fert ab amicis fert tibi delectos nec iam rimis domus exstat! scripsit Lydia Ariminensis |
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
