X. Inde, cum surrexisset, venit in fines Iudaeae trans Iordanem; et
conveniunt iterum turbae ad eum, et sicut consueverat, iterum docebat
illos.
2
Cum accessissent pharisaei, interrogabant eum, num liceret viro uxorem
dimittere, tentantes eum.
3
Ille auem respondens dixit eis: ‘Quid vobis praecepit Moyses?’.
4
Illi vero dixerunt: ‘Moyses permisit libellum repudii scribere et
dimittere’.
5
Iesus autem dixit eis: ‘Ob duritiam cordis vestri scripsit vobis praeceptum
istud.
6
Initio tamen creaturae masculum et feminam fecit eos.
7
Propter hoc relinquet homo patrem suum et matrem et adhaerebit uxori suae,
8
et erunt duo in carne una. Itaque iam non sunt duo, sed una caro.
9
Quod ergo Deus coniunxit, id homo ne separato’.
10
Domi iterum discipuli hoc interrogabant eum.
11
Dicit eis: ‘Qui dimiserit uxorem suam et aliam duxerit, is adulterium
committit in eam;
12
et si illa dimiserit virum suum et alii nupserit, adulterat’.
13
Afferebant ei parvulos, ut tangeret illos; discipuli autem comminabantur
eis.
14
Cum autem Iesus [hoc] vidisset, indigne tulit et dixit eis: ‘Sinite
parvulos venire ad me; nolite prohibere eos: talium est enim regnum Dei.
15
Vere dico vobis: Quisquis non receperit regnum Dei velut parvulus, non
intrabit in illud’.
16
Ampexatus eos benedicebat imponens manus super illos.
17
Cum egrederetur in viam, accurrit quidam et genu flexo ante eum, rogabat
eum: ‘Magister bone, quid faciam, ut vitam aeternam percipiam?’.
18
Iesus autem dixit ei: ‘Cur me dicis bonum? Nemo [est] bonus, nisi unus:
Deus.
19
Praecepta novisti: ne occidito, ne adulterato, ne furator, ne falsum
testimonium dicito, ne fraudem facito, honorato patrem tuum et matrem’.
20
Ille autem dixit ei: ‘Magister, haec omnia custodivi a iuventute mea’.
21
Iesus autem intuitus eum dilexit eum et dixit ei: ‘Unum tibi deest: vade,
quaecumque habes, vende et da pauperibus et habebis aerarium in caelo; et
veni, sequetor me’.
22
Is tamen contristatus hoc verbo, abiit maerens: erat enim habens
possessiones multas.
23
Iesus cum circumspexisset, dicit discipulis suis: ‘Quam difficile ei, qui
pecunias habent, in regnum Dei introibunt’.
24
Discipuli autem obstupescebant de verbis eius. Iesus autem rursus
respondens dicit illis: ‘Filii, quam difficile est in regnum Dei introire.
25
Facilius est camelum per foramen acūs transire quam divitem intrare in
regnum Dei’.
26
Qui magis admirabantur dicentes ad semet: ‘Et quis potest salvari?’.
27
Intuitus illos Iesus dicit: ‘Apud homines [hoc] impossibile est, sed non
apud Deum: omnia enim possibilia sunt apud Deum’.
28
Coepit Petrus ei dicere: ‘Ecce nos dimisimus omnia et secuti sumus te’.
29
Dixit Iesus: ‘Vere dico vobis: Nemo est, qui reliquerit domum vel fratres
vel sorores vel matrem vel patrem vel filios vel agros propter me et
propter faustum nuntium,
30
qui non accipiat centies tantum nunc, tempore hoc, domos et fratres et
sorores et matres et filios et agros cum persecutionibus, et in saeculo
futuro vitam aeternam.
31
Multi autem primi erunt ultimi, et ultimi primi’.
32
Erant autem in via ascendentes Ierosolymam, et praecedebat illos Iesus, et
stupebant; ipsi autem sequentes timebant. Assumptis iterum Duodecim, coepit
illis dicere, quae essent ei eventura:
33
‘Ecce ascendimus Ierosolymam; et Filius hominis tradetur pontificibus et
scribis, et damnabunt eum morte et tradent eum gentibus
34
et illudent ei et conspuent eum et flagellabunt eum et interficient eum, et
post tres dies resurget’.
35
Accedunt ad eum Iacobus et Ioannes filii Zebedaei dicentes ei: ‘Magister,
volumus, ut quod petiverimus a te, id facias nobis’.
36
Ille vero dixit eis: ‘Quid vultis, ut faciam vobis?’.
37
Illi vero dixerunt ei: ‘Da nobis, ut unus ad dexteram tuam et alter ad
sinistram sedeamus in gloria tua’.
38
Iesus autem dixit eis: ‘Nescitis, quid petatis. Potestisne bibere calicem,
quem ego bibo, vel immergi ea immersione, qua ego immergor?’.
39
Illi autem dixerunt ei: ‘Possumus’. Iesus autem dixit eis: ‘Calicem quidem,
quem ego bibo, bibetis et immersione, qua immemor ego, immergemini;
40
sedere autem ad dexteram meam vel ad sinistram non est meum dare, sed eis,
quibus paratum est’.
41
Cum audivissent [hoc] decem, coeperunt indignari de Iacobo et Ioanne.
42
Advocatis eis Iesus dicit eis: ‘Scitis eos, qui videantur principari
gentibus, dominari eis, et principes eorum potestatem habere illorum.
43
Non ita est autem in vobis, sed quicumque voluerit fieri maximus inter vos,
is erit vester minister;
44
et quicumque voluerit in vobis primus esse, is erit omnium servus:
45
nam et Filius hominis non venit, ut ei ministraretur, sed ut ministraret et
daret animam suam redemptionem pro multis’.
46
Veniunt Ierichum; et proficiscente eo Iericho et discipulis eius et plurima
multitudine, filius Timaei Bartimaeus caecus sedebat iuxta viam mendicans.
47
Cum audivisset Iesum Nazarenum adesse, coepit clamare et dicere: ‘Fili
Davidis Iesu, miserere mei!’.
48
Comminabantur ei multi, ut taceret; at ille multo magis clamabat: ‘Fili
Davidis, miserere mei!’.
49
Iesus cum stetisset, dixit: ‘Vocate illum’. Vocant caecum dicentes ei:
‘Animaequior esto. Surge, vocat te’.
50
Ille autem proiecto vestimento suo, exsiliens venit ad Iesum.
51
Respondens ei Iesus dixit: ‘Quid vis tibi faciam?’. Caecus autem dixit ei:
‘Rabboni, ut revideam’.
52
Iesus dixit ei: ‘Vade, fides tua salvavit te’. Statim revidit et sequebatur
eum in via.
Scripsit fr.Benedictus Huculak OFM
