SUMMARIUM

In hac „Lampade” Paulus Pavo, celeberrimus cantator et poeta, dicit se cantando satis pecuniae mereri, ut panem edat et cerevisiam bibat, non satis tamen ut commode vivat et otium habeat ad discos phonographicos praeparandos. Mirabitur fortasse aliquis de talibus rebus Rastafarianos curare, qui plerumque commodam saturamque vitam servituti Babylonicae comparent. Sed qui carmina Pabli Pavonis scit, haec verba recordabitur:

Ważne pieniądze, choć niekiedy przyznać się wstyd.

Dopóki żyjesz sam, dopóty bez kasy bywa git,

ale kiedy pojawia się to małe trzecie coś,

ważne by niepusty był trzos.

Nieważne złe słowa gówniane za plecami,

które za tobą płyną tak jak za mną tutaj kaskadami.

Ważny psalm wyszeptany w samotności w ciemnościach,

nieważny „pan” na ustach w hurtowych ilościach.

Ważny ton, w którym mówisz do nieznajomego,

nieważny tron na którym drapuje się głupawe ego,

a najważniejsze to, co dla ciebie ważne:

nieważne moje ważne, a ważne twoje ważne każde.

Quae in Latinam verti:

Nummus regnat, quamquam id pudet confiteri.

Donec eris caelebs vir, libens pauper eris,

sed cum parvus tertius venerit ad cenam,

multum valet, ut non sit vacua crumena.

Verba sunt merdacea minimi momenti,

fusa, ut immergant nos fetido torrenti.

Psalmus, quem in tenebris mussat quis sincere,

multum valet, minimum – saepe dictum „Ere!”

Multum – verbis hospitem si compellas bonis,

parum – diadema, quod tibi tu imponis.

Id sed vere valet, quod ipse pendis multi,

sua nam neglegere hominis est stulti.

Nicolaus Simonides

Scripsit Nicolaus Simonides