ALCVINVS ANGLVS

Paulo post mortem Bedae Venerabilis, nempe anno fere septingentesimo trigesimo quinto (735) natus est Alcuinus. Puer didicit in cathedrali schola urbis York, ubi claruit magno ingenio et assiduitate. Adulescentulus ingressus est Ordinem sancti Benedicti. Anno septingentesimo sexagesimo septimo, cum esset mortuus Ekbert Yorkiensis episcopus, illi successit Elbert. Qui Alcuinum imprimis ordinauit diaconum, sed etiam illi concredidit regendam scholam cathedralem, sicut olim Athanasius fecerat erga Didymum Alexandrinum.

Alcuino praefecto schola ita profecit claruique, ut non solum e tota Britannia et Hibernia insulis, sed etiam e Continente, praesertim uero e Francia, iuuenes illuc affluerent ad suscipienda studia, quae omnia profecto – quemadmodmodum fere ubique in Europa usque ad reuolutionem Francicam (1789) – Latine habebantur.

Tunc autem temporis rex Francorum Carolus, qui totam fere uniuit Europam occidentalem inter Pyrenaeos montes sitam et flumen Albim (Elba) – quod erat limes inter Germanos et Slauos –, adiuncta magna parte Longobardoitaliae, ualde indigebat hominibus doctis, qui imprimis quidem pararent iuuenes ad obeunda munera publica in amplissima illa re publica, sed etiam libros curarent transcribendos, quorum opus erat non solum in municipiis et officiis, sed imprimis in plurimis parochiis nouis ad Missam celebrandam et Breuiarium recitandum iuxta ritum Romanum, quem – unâ cum regula sancti Benedicti pro monachis – iam Caroli pater Pipinus rex adoptauerat.

Alcuinus annuit precibus Caroli, itaque Aquis Grani (Aix-la-Chapelle), in urbe capite, condita est schola palatina, quae mox facta est fons et fulcrum renascentiae Carolinae, quemadmodum ille motus dicitur communiter. Quo factum est, ut per totam Europam apud omnes fere cathedrales ecclesias et monasteria conderentur scholae instar huius temporis ludorum elementarium et mediarum.

Praeter optima opera theologica et grammaticalia Alcuinus loco implicatae scriptionis Merouingiae induxit a semet elaboratam minusculam Latinam, quae omnium admirationem mouit suâ diluciditate, facilitate simulque pulchritudine. Quae nacta est quidem nomen minusculae Carolinae, sed opus est Alcuini, cuius est unum e maximis meritis, quod patet etiam inde, quod hucusque communiter adhibetur, etiam in computatro.

A Carolo Magno iam imperatore Alcuinus nominatus est abbas percelebris monasterii Turonensis (Tours), quod saeculo IV sanctus Martinus condiderat. Etiam ibi Alcuinus plantauit scholam ibique mortuus est anno octingentesimo quarto, die undeuigesimo mensis Maii (19 V 804).

Scripsit frater Benedictus Huculak OFM