Quomodo naturae prospectum Vincentius van Gogh depinxerit

Usque ad diem XXVII mensis Septembris Basileae, in urbe Helvetica, in Artis Musaeo (Kunstmuseum) telae praeclari pictoris ostenduntur, qui vitam suam loca visitata effingendo accurate descripsit.

Natura, ut signum inquietae et tragicae vitae; agri messibus fluitantes, campi floridi, folia autumnalia, piscatus vernus, cupressus immanes, horti inculti ut ephemeris intima febriculosae et tragicae vitae; imagines bucolicae, ut speculum intolerantis et alienae animae: haec omnia penicilli notis brevibus nervosis spissis et densis depictum est, quam ob rem colores in tela effusi similes sunt saxorum liquefactorum de monte ignivomo effluentium. Nemo umquam rerum naturae picturam sua vi atque animo antea pariter infecerat, vitam suam fere enarrans. Hoc singulare opus ostenditur usque ad diem XXVII mensis Septembris Basileae in Artis Musaeo (Kunstmuseum) sub titulo "Vincentius van Gogh - Inter terram et caelum: rerum naturae imagines" (Vincent van Gogh - Zwischen Erde und Himmel: Die Landschaften): numquam tot telae pictae rerum naturam effingentes Batavi artificis, qui per breve temporis spatium quadrienne mirifice pinxit, in uno loco usque ad hunc diem collectae erant. Septuaginta telae ostenduntur quas omnes praestantissimas vocarem, nisi inflationis accusari possem: aliae celebres aliae plerisque ignotae ideoque curiositatem titillantes. Rerum naturae descriptio spectatorem per Vincentii vitam profusam perducit, partim monachi more partim pictoris, theologiae studiosi et miserrimae vitae experti; ita urbes et domus apud Batavos et Francogallos ubi ipse vixerat discurruntur: suus cuique loco animi motus sui impotens, alternis vicibus aut extasi laetus aut infelicitate perturbatus. Quae omnia nitidis et acribus coloribus expressa sunt, inquietis et rapidis penicilli signis, coloribus crebre illitis, lineis persaepe parallelis, compluribus colorum varietatibus, repentinis motibus, aspectibus audaciter insolitis, demum temeraria videndi ratione eius coaevis difficili et iniucunda. Primum spectatores mira opera copiosa Oppidi Novi (Nuenen) in Batavia admirantur, quo ad familiam suam rediit anno MDCCCLXXXV postquam frustra alibi solus vivere conatus erat: ibi arti pictoriae initiatus est et singulari cum cupiditate et disciplina describere coepit ibique mente sibi finxit flebile opus quod "Pomorum terrestrium comessores" appellatur, ibi observare solitus erat agricolas miseria oppressos et exclusos, ibi homines pauperes et simplices depingere, rapidis et asperis penicilli signis, singulis partibus neglectis: talia narrat opus "Autumnalis prospectus", mense Octobri anni MDCCCXXXV pictum. Anno eodem Vincentii pater obiit.

Postea venit tempus Gallicum: Lutetiae Parisiorum, quo anno proximo apud fratrem Theodoron venit, qui solus ei auxilium et amore et pecunia tulit, duos tantum annos mansit: ubi reliquia "impressionistarum" cognovit, qui postremum coniunctim opera sua ostenderunt, ubi arte Japonica fascinatus est, ubi novos modos Georgii Seurat et Pauli Signac probavit. Tum Vincentii van Gogh colores clarificantur et densitatem servantes aliter apparent, magis magisque invicem discrepant. Inde ad meridiem proficiscitur Arelate (Arles) deinde Sanctum Remigium (Saint-Remy) et Arvernum (Auvers), animo modo quieto modo laborioso insaniam et mentis perturbationem alternans. Aliquandiu una cum collega Paulo Gauguin vixit, deinde sibi ipse aurem resecuit quod amicitia illa magni momenti defecisset et in nosocomio inclusus est: eum frater tantum Theodoros et medicus Paulus Gachet consolabantur. Haec omnia excruciatis cupressibus fere humanis, convulsis rosetis, agris frumentariis sub plumbeo caelo efficta sunt.

Scriptum hoc Laurae Larcan, quod Nonis Juniis anni MMIX in actis interretialibus Italicis "La Repubblica" apparuit, in linguam Latinam conversum est.

Scripsit Herimannus Novocomensis