De quieta commutatione

Lipsiae in templo sancti Nicolai coeperunt mense Octobri anni MCMLXXXIX Christianorum precantum conventus, unde commutatio quieta Reipublicae Democraticae Germaniae exorta est. Deinde tricies centena milia reclamantum urbis fora viasque invaserunt libertatem magna voce postulantes. Dominus Christianus Führer, qui tum paroeciae illi praeerat, de diebus illis memorabilibus interrogatus est.

Quomodo ecclesia commutationi interfuit? quid reclamantes egerunt?

Ecclesia solum institutum ab auctoritatibus communisticis liberum in Republica Democratica Germaniae erat. Anno MCMLXXXI in Nicolai templum congregari statuimus, ut una pro pace per decem dies oraremus: centum et viginti iuvenes interfuerunt singularibus vestibus, a societate plerumque reiecti, ecclesiam reputantes spatium liberum ubi iram suam et impetum patefacerent contra rigidam Reipublicae dominationem. Inde magna libertas animorum exorta: septimanatim una pro pace precari coepimus. Post quinque annos disputare coepimus "de aufugiendi spe". Postquam anno MCMLXXXVIII Berolini aliquot iuvenes comprehensi sunt vexillum ferentes ubi inscriptum erat "Libertas alia opinantibus", statutum est pro illis orare; centum quoque die homines addebantur usque ad perturbationem maximam quae die IX mensis Octobris anni MCMLXXXIX facta est.

Quid hodie de perturbatione illa de eiusque progressu censes?

Omnibus patebat templum, sicut nunc omnibus patet, quam ob rem varii et diversi homines convenire soliti erant: qui patriam deserere, qui novas res sciscitari cupiebant, qui gubernantibus opponebantur et regiminis exploratores, tam factionis communisticae quam ecclesiae fautores, tam Christiani quam athei. Anno undenonagesimo omnia quae in Nicolai templo fiebant regimini constabat. Cum die nono mensis Octobris duo millia orationi interessent, quorum sescenti factionis communisticae fautores aut regiminis exploratores, circa templum militum manipuli et custodes publici acie compositi invigilabant. Quiete et defixe pro pace oratum est, deinde iterum suasum est, ne quis violentiam adhiberet. Cum primum duo millia ex templo exiremus, decem millia foris nos exspectabant: spectaculi illius numquam obliturus sum. Suam quisque candelam manu tenebat. Illud "nullam violentiam" quod ex templo nobiscum ferebamus in viis forisque servatum est. Haec origo fuit quietae commutationis, id est novae rei unde ordo renovatus ortus est: auctoritates minime sciebant, quid agerent.

Quid manet nunc?

Hodie loco vitae communis dominatur amor commodorum et voluptatum. Illud gravissimum est, sensum civitatis cuius causa populus tanta pericula subierat pro nihilo hodie haberi. Deest desiderium illud: exempli gratia tertius tantum civis comitiis urbis Lipsiae interfuit. Deest fiducia et futuri temporis et roboris a Deo donati.

Quod est hodie ecclesiae officium?

Cum Respublica Democratica ad Foederalem conformata sit, rerum novarum desiderium evanuit: hoc etiam in ecclesia factum est, cui tam grave officium omnes tribuere coeperant. Christianis tamen cordi sunt et difficultates oeconomicae et iniquitates. Sed Ditricus Bonhoeffer, praeclarus theologos, ecclesiam dixit tum ecclesiam esse cum pro aliis esset: ecclesiae est omnibus patere et pro inopibus operam dare. Si suum cuique consilium non in spe et rebus futuris sed in proximo aestivo itinere vel empta re vel commercio residet, ecclesia evanescet. Propter hoc Jesu iudicio egemus, qui communionem et mutuam curam docet, ut fides et spes, firmitas et actio iterum venti refrigerantis more perflent.

Christianus Führer parochus Lipsiae fuit templi Lutherani sancto Nicolao dicati. Colloquium hoc ex actis septimanalibus Italicis "Adista" conversum est.

Scripsit Herimannus Novocomensis