Silvium Berlusconi denique morae coactum

Summum tribunal Italicum legem immunitatis legi supremae (*) incongruentem iudicavit, animosam et inopinatam sententiam pronuntians.

Grave incommodum factum est Silvio Berlusconi: lex, quae ei immunitatem servabat, a tribunali legi supremae servandae addicto abrogata est. Talis sententia tam inopinate pronuntiata est, ut nemo regimini faventium neque oppositorum exspectaret. Die VI mensis Octobris tribunal Silvii patronos tantum admiserat et audiverat, non legatos iudicum Mediolanensium qui litem intenderant. Omnia signa praenuntiare videbantur, ministrum primarium a procerissima sella lampada viridem (**) de lege anno MMVIII probata obtenturum esse, quae eum ab omnibus iudiciis per totum mandatum liberum faceret. Silvius post victoriam suam vernam quidcumque fecit, ut tribunal summum sibi fidis hominibus occuparet. Praeterea iudices fortitudinem ostenderunt, de re Mercuri die disputaverunt, minitante ministro renovationum Humberto Bossi Foederis Nordici duce, se populum instigaturum esse si Silvio Berlusconi immunitas auferretur.

Qui ministro primario opponitur, ait Humbertus, toti populo opponitur. Similia ante iudices disseruerant rei patroni, qui ambo eius factionis senatores sunt, regimen Silvii cum populi voluntate congruere ideo nullum iudicem desciscere posse, rectorem summum in iudicium sicut ceteros cives deferri non posse. Argumentum tale longe a democratia ducit: illa enim opinio immunitatis legem sustinuerat, quattuor summos rei publicae magistratus ab iudicum accusationibus protegendos esse, quod Silvio Berlusconi optime accomodatur cui plures causae impendant. Lege vigenti duae sententiae de iudicibus corruptis dictae sunt, Silvium in culpa esse comprobantes.

Tribunal summum legi supremae servandae addictum dixit legem, quae ministrum primarium ab accusationibus protegit, legi supremae incongruentem esse. Lex ita confecta erat, ut ministrum primarium non persequeretur, tametsi nihilo differunt viri officia si compensationem ab ipso aliquis postulet: qua re ipse ante paucos dies septingentis quinquaginta milionibus euronum sarciendis damnatus est competitori, quem Silvius corruptorum iudicum auxilio vicerat, societatem editoriam maximam Mondadori sibi comparans.

Acta diurna et retia televisifica Silvii iam diu contra iudices dimicant, qui de rectoris summi investigare ausi sunt; ipse nullam umquam fatigationem ostendens iudices aggreditur et consiliorum seditiosorum accusat, semper idem argumentum repetens "quem populus elegerit, nullum iudicem accusare posse". Quod argumentum omnia rei publicae instituta excepto regimine debilitat, quia rectorem electum ducem ad caelum elatum facit. Ita Silvius Berlusconi etiam senatus auctoritatem infirmat: hoc facinus oppositum legi supremae est tamquam usus conciliorum senatoriorum ad leges "ad personam" probandas.

Lex immunitatis - aiunt iudices - cum summo fundamento confligit, civem quemlibet ante tribunal ceteris civibus parem esse; lex abrogata eo pacto adprobari potuisset, si lex suprema renovata esset, quod duarum tertiarum senatorum omnium egeret. Sed legi immunitatis maior pars senatorum tantum, quae Silvio Berlusconi favet, assensa est, contrariis oppositoribus. Denique illi mora imposita est: haec sententia victoria est iustitiae secundum democratiam exercitam, non intelligitur tamen si etiam democratiae ipsius victoria futura sit. Hoc praeterita tempora docent, Silvium Berlusconi omni genere armorum pugnare solitum esse, ut quod suum putet obtineat.

(*) lex suprema = constitution (Anglice)

(**) lampas viridis = green light (Anglice)

Hoc scriptum in actis interretialibus Germanis "Zeitonline" die VII mensis Octobris MMIX editum in linguam Latinam conversum est.

Scripsit Herimannus Novocomensis