Mediae Cantabrigiae insita aedificia – sive sunt villae victorianae tegulis obtectae sive opera craticia genere constructionis Tudoriano - licet sint speciosa, sed commoda non sunt. Saepe parietes processu saeculorum per angulos pravissimos e loco suo originali emoti sunt, hieme difficile est cubicula calefacere, nec aliis anni temporibus semper iucundum est habitare in domo studentium historicâ. Nam interdum ipsâ in urbe Cantabrigiâ tempestas fit verê calida. Deinde calores in muris praevetustis collecti augentur, aer crassescit, nec ipsâ nocte verê refrigeratur.

Talibus noctibus Samitius perquam vexatur. In iisdem huc illuc per lectum se volvens miserê anhelat. Cupit quidem idem Indus studiosus chemiae Cantabrigiensis tempestate aestuosâ molestatus fenestrâ raptim apertâ haurire aerem recentem. At habitat iuxta ipsam plateam mercatoriam. Si fenestram aperuerit, propter strepitum non obdormiscet. Necesse est Samitium decernere, utrum eligat: somnum an aerem recentem.

„Omni nocte eadem fiunt", Samitius queritur, "ea quae versus horam septimam vespertinam singulis clamoribus hic illic submissius editis incohantur, intra spatium quattuor horarum exaugentur usque ad vitrorum discissorum stridores, quiritationes effrenatas, conclamitationes atque ululationes vastissimas. Ne ullus quidem septimanae vesper est quietus." Itaque Samitius omni anni tempore dormit fenestrâ clausâ – quia per Cantabrigiam fere omni nocte – quolibet anni tempore, qualibet tempestate aut die septimanae aut quibuslibet aliis condicionibus temporalibus - pervagantur catervae alumnorum ebriorum vehementer strepitantium.

Omne Collegium habet propriam *potatrinam (bar) domesticam.

Bene notum est Britannos hyalo cervesiae praebito perraro abstinere. Nec novum est etiam in urbibus universitariis extra Britanniam sitis plus bibi quam in aliis. At Cantabrigia etiam studentium fortitudine potatoriâ insigniter praecellit: Triginta unius collegiorum Cantabrigiensium omne habet propriam *potatrinam domesticam, quae patet omnibus membris universitariis. In potationibus septimanariis („Graduate Drinks") et cenis formalibus („Formal Halls") multa collegia pretiis deminutis praebent vinum vulgare et Portucalense (Port) et Xeresianum (Sherry), quibus studentes abundanter fruuntur. Accedunt cauponae campi academici communes, de quibus Cantabrigienses eximiê gloriantur.

Scias enim proverbio dici Cantabrigiam urbem ad fluvium Cam sitam habere pro omni die anni dominico ecclesiam necnon pro omni die profesto cauponam. Angli scilicet libenter potent nec ullo Angliae loco alio Angli sunt genuiniores quam Cantabrigiae. Num hoc est verê malum?

Antonio Blair quidem ministro primario persuasum est reverâ Anglorum ebriositatem esse magnum malum. Cum ante quinque annos Euanus filius Antonii illo tempore sedecim annos natus Londinii deprehensus sit cervesiâ saburratus, vertigine correptus huc illuc vomitans, nesciens ubi esset, idem minister primarius de iuvenum moribus potandi videtur sollicitari.

In hac re Antonio assentiuntur viri oeconomiae periti: Qui aestimant Britannis pro amore suo alcoholis extraordinario omni anno solvendos esse 35 milliardas euronum – laboribus interruptis, aegrotationibus, destructionibus more Vandalorum effectis. Secundum gubernantium libellos statisticos omnis Britannus in anno bibit 8,6 (octo-virgula-sex) litras alcoholis puri, quanta copia respondet circiter 215 litris cervesiae. Nulla gens Europaea plus potat Britannis – exceptis Hibernis. Praecipuê iuvenes consumptu alcoholis exaggerato ad paupertatem rediguntur.

Problemata ebriositatis Cantabrigiâ in urbe esse gravissima etiam extra cubiculum Samitii (illius Indi studentis supra commemorati) bene notum est. Ut exemplum afferamus: M.Iulio anni proximi praeteriti in actis diurnis Neo-Eburacensibus, q.t. „New York Times", publicata est de alcoholismo Anglico relatio prolixa, in qua verbis elatae sunt crapulationes Cantabrigiensium. In nosocomio Cantabrigiae urbano, quod appellatur „Addenbrooks", septimanarum diebus finalibus 70% (septuagenae centesimae) omnium patientium in stationem summae necessitatis illatorum sunt alcohole infectae.

Paul Atkinson medicus a diurnario illorum actorum diurnorum Neo-Eboracensium interrogatus questus est magnum esse numerum bibulorum in omnibus Britanniae stratis socialibus. Idem medicus narravit in quâdam cauponâ Cantabrigiensi senem nonagenarium 5 mensuris cervesiae pictis (pints) ingurgitatîs de sellâ praealtâ cecidisse graviaque vulnera sibi contraxisse. Sed plerosque Britannos ebriosos esse aetatis multo minoris; qui cum staminatas duxissent, vacillantes collaberentur aut cum combibonibus rixantes graviter violarentur. „Persaepe mihi curanda sunt vulnera capitum – dentes et maxillae solent affligi. Necnon curavi homines inebriatos, qui dentes respirando hauserant ipsis suis pulmonibus."

Ipsâ in universitate contra abusum alcoholis alacerrimê pugnant quidam consiliarii, qui appellantur "University Counselling Service". Iidem imprimis eas studentium 25% (vicenas quinas centesimas) curant educandas, quae constanter ducant staminatas. Tale genus potandi, si raro tantum fit, solet haberi pro lapsu, in quo liceat connivere. At cum Cantabrigiae tales ingurgitationes furiosissimae fiant multo saepius quam alibi, iidem consiliarii graviter sollicitantur: "Cantabrigiensibus studentibus iunioribus interrogatis emanavit 10% (denas centesimas) eorundem habere consuetudines bibendi morbosas."

Interim non solum universitatis consiliarii volunt restringere studentium crapulationes immodicas, sed etiam ipsius urbis Cantabrigiensis magistratûs coeperunt obmurmurare iuventutis academicae intemperantiae alcoholicae. Non multum abest, quin redanimentur veteres illae rixae civium urbis et studentium, quibus ex medio aevo iterum iterumque effecti sunt tumultûs, immo seditiones civium contra universitatem. Licet res nondum tam mala sit, astynomi iam rationes mali impugnandi exauxerunt. Custodia enim magnetoscopica (video control) facta est frequentior; vigiles imprimis diebus septimanarum finalibus custodiunt urbem mediam et cauponas frequentatissimas, ut impediant, ne effectu ebriositatis fiant pugnae et destructiones more Vandalorum calamitosae.

Auxilium nunc astynomis praebetur ab eis ipsis, qui ex Britannorum gutturum siti immodicâ lucrum accipiunt maximum: a cauponibus et braciatoribus. Viros participes gregum privatorum, quales sunt "Campaign for Real Ale" (CAMRA), unio lobiaria potatorum cervesiae pacificorum, taedet turbarum rixarumque omni vespere alcoholis causâ factarum. Multi caupones nunc praeter cervesiam solitam praebent etiam alcoholis expertem et inter se communiter consulunt de cervesiae pretio; commendatur atque propagatur potatio prudentior moderatiorve.

CAMRA imprimis curat gustatores cervesiae delicatiores, qui amore patriae affecti maximê aestiment caeliam verê Britannicam („Ale") honorificê sorbillandam, at vilem cervesiam ex continenti importatam respuant indignatissimi. Eadem unio cervesiae honestandae ut concivibus Britannis ideas suas altiores explanet, sollemnia cervesiaria curat celebranda caeliaeque consumptoribus scripta offert, quibus illuminentur. Nec male succedit haec commendatio propaganda: Octos annis praeteritis numerus unionis membrorum a 25.000 (viginti quinque milibus) ad 75.000 (septuaginta quinque milia) gloriosê exauctus est.

Cum CAMRA aestate in viridario "Jesus Green" mediâ in urbe Cantabrigiensi peragit annua sollemnia cervesiaria, potatores Britanni reverâ abstinent a solitâ lasciviâ effrenatâ: viri opici abundê barbati sedent iuxta greges studentium, ubique pacificê gustantur plus 140 (centum quadraginta) genera caeliae Britannicae. Unâ tantum cauponulâ Cantabrigiensi saepe plures strepitûs et tumultûs quam moderatâ hac congregatione virorum de caeliâ Britannicâ philosophantium. At haec sollemnitas aestiva est res singularis, quae non respondet moribus bibendi Cantabrigiensium generalibus, de quibus queritur Samitius studiosus ex Indiâ oriundus:

Samitius, quamvis hanc rem sapienter perspexerit, hac quoque aestate nondum potest effugere commilitones Cantabrigienses in plateâ mercatoriâ omni vespere strepitantes. At autumno tandem eidem licebit habitaculum mutare. Tum autem habitabit in quadam domo in suburbio Cantabrigiae sitâ, magno horto circumdatâ, prope bibliothecam sitâ. Samitio autem hanc domum eligenti una res fuit omnium praestantissima: „Foris neque est caupona neque potatrina collegii!"