Primâ iam sententiâ haec mulier de industriâ invehitur in istos, qui omnia contendant se intellegere omniaque ignoscere: "Ego hic sum, ut defendam ius offendendi".
Aiâna (Ayaan Hirsi Ali), mulier a.1969 in Somaliâ nata, quae adolevit in Arabiâ Saudianâ, Aethiopiâ, Keniâ, 16 annis ante aufûgit in Bataviam, ut evitaret connubium coacticium cum consobrino faciendum. Quae vitam sustentavit officiis fungens purgatricis et operatricis socialis, studuit politologiae et philosophiae pernoscendis, operata est pro fundatione quadam sociali-democraticâ, usque dum a.2003 candidata „Partis popularis libertatis et democratiae" electa est particeps parlamenti Batavici. Ex eo tempore, quo Theo van Gogh, quocum confecerat cinema breve islamo-criticum (c.t. „Submissio 1"), vita Aiânae funditus est mutata.
Quae se abdidit in Civitates Unitas, ubi maneret per nonnullos menses; ex quo iterum vivit in Bataviâ, die noctuque custoditur, neque it ad supervenalicium neque ad alios locos nisi satellites multimodis curant eandem tutandam. Hodie eadem Batava e Somaliâ oriunda venerat Berolinum, ut explicaret diurnariis Berolinensibus, qua de re ageretur in litigatione, quae fieret de Danorum gryllîs: "Equidem censeo praeceptores actorum diurnorum, c.t. „Jyllands Posten", rectê egisse, cum imprimerent illos gryllos (i.e. imagines irrisorias et satiricas, cfr PLIN.nat. 35,114) rectêque decrevisse praeceptores aliorum actorum diurnorum, ut ipsi illos imprimerent."
His verbis praemissis Aiâna etiam fortius loquitur, quasi velit demonstrare se appellari „Voltariam (Voltaire) nigritanam" iusto meritoque. "Pudeat istos diurnarios et relatores televisorios, qui ignaviores fuerint, quam ut lectoribus spectatoribusve suis monstrarent hos gryllos. Qui homines eruditi vitam sustentant libertate sententiae apertê dicendae, sed patiuntur censuram. Qui ignaviam suam occultant verbis mendacibus, qualia sunt „responsabilitas" et „sensibilitas". Pudeat politicos, qui declaraverint gryllorum publicationem fuisse non necessariam et insensibilem et respectûs expertem et falsam."
Aiâna laudat Andream Fogh Rasmussen praesidem Danorum, qui recusaverit, ne conveniret „politicos regimina tyrannica repraesentantes", et dolet, quod minister primarius Bataviae post Theodori van Gogh interfectionem proposuit, ut paragraphus legum ad blasphemiam spectans fieret severior. "Pudeat illas negotiationes Europaeas societatesque, quae nunc in Oriente propinquo commendant merces suas sententiis, quales sunt: „Nos non sumus Dani" et „Nos non vendimus merces Danicas".
Aiâna iterum breviter suspiciens iterum dicit unam ex illis sententiis suis, quae non possint non intelligi: „Ex hôc tempore socolata Nestleana numquam tam bene nobis sapiet quam sapuit usque nunc."
Si illa in memoriam revocaveris, quae de litigatione gryllographicâ his diebus dicta sunt scriptaque, haec verba, quae Aiâna Hirsi Ali dicit magnâ cum tranquillitate et claritudine, tibi videbuntur quasi medicamina rationem humanam recreantia. Quamquam eadem nihil dicit nisi iam pridem nota. Libertatem non dari gratîs neque salutarem esse nimiam et continuam facilitatem atque indulgentiam. Et totum illum casum Danorum gryllographicum etiam habere aliquid boni. „Nunc scimus in Europâ esse quandam hominum minoritatem haud exiguam, quae nolit intellegere, quomodo operetur democratia liberalis."
Aiâna dicit: Cives Daniae fuisse, qui, pro ut in Daniâ manifestarent aut Danos iudices appellarent, rogarent regimina reactionaria, ut adiuvarent eo quod contra Danos loquerentur. Immo aliam rem esse factam etiam absurdiorem: "Despotae gubernatores quales sunt Saudi-Arabes sub praetextu litigationis gryllographicae dissimulant populum suum conflare seditionem, quali, si reverâ fieret, liberis electionibus ipsi funditus everterentur."
Necnon Aiâna iterat verba haec: "Ego hîc sum, ut ius defendam offendendi." Et nunc addit: „Intra limites lêgis." Non litigari de „phylê (Angl. race) aut de patriâ, sed de cogitationibus". Se esse „dissidentem", quae in occidentem aufugerit, sicut dissidentes illos aetate communismi. A.1989, cum Ajatollah Chomeini adhortatus sit, ut Muslimi interficerent Salmanum Rushdie, se hoc comprobasse – „Hodie scio hoc falsum fuisse."
Mulier, Muslima, Africana nigritana Europaeis dicit, quid valeat in democratiâ: „Non cogito sensûs religiosos laedere, sed non cedam tyrannidi." Se non esse unicam dissidentem in mundo islamico. "Homines nostri generis sunt ubique, hîc in occidente, sed etiam in urbibus Teheran, Riad, Amman, Cairo, Khartum, Kabul. Paucae sumus nec quid habemus nisi ideas. Adversarii nostri conabuntur efficere, ut conticescamus, ut habeamur pro mente captis. Sicut communistae fecerunt de dissidentibus."
Haec autem pars historiae quomodo evaserit, hodie videt quicumque visit urbem Berolinum: Ubi prius stetit murus, ibi hodie sunt autocineta diurnariorum.
