Albertum II principem Monoeci factum esse

Die Saturni Albertus secundus quadraginta septem annos natus in ecclesia cathedrali Monoecensi princeps Monoeci factus est. Albertus patri Raenario tertio succedit, qui post quinquaginta sex annorum regimen mense Aprili mortem obiit. Etiamsi iam mense Iulio Albertus insignia principalia acceperat, nunc actus repetitus est coram honoribus praeditis exterraneis. Afuerunt autem legati Hispanienses. Plerique eos iratos esse opinantur, quia Albertus collegii Olympici internationalis (IOC) particeps petitores Madritenses aperte de periculis terroribus quaesiverit.

In missa sollemni Bernardus Barsi archiepiscopus Monoecensis, qui sacris praefuit, favorem Dei Alberto precibus rogavit et, quod ad consilia Alberti attinet, dixit sine dubio fore, ut principi consilia vera efficere contingat. Albertus enim praedicavit se imprimis pecuniae male partae Monoeci collocationem tollere velle.

Gens Grimaldiana Monoecum quibusdam intervallis interpositis ex anno 1297 regit, quo Francescus Grimaldus more monachorum cucullatus una cum sodalibus arcem Monoeci clam ingressus est occupavitque. Illam arcem iam Vergilius commemorat in Aeneidos libro sexto (Aen. 6,830) et Lucanus explicat Monoecum ab Hercule dictum esse vel quod pulsis omnibus illic solus habitavit vel quod in eius templo numquam aliquis deorum simul colitur (Lucan. 1,405). Viri docti autem coniciunt Monoecum nomen Graecum, q. e. Latine fere solus habitans, ad indigenas Ligures referre, quia a ceteris separati vixerunt. Et profecto hodie quoque Monoecenses suis legibus et suo ipsorum principe utentes videmus.

Scripsit Stephanus Weise Halensis