Ordo Nationum Unitarum, postquam accurate investigavit de caede mense Februario perpetrata Rafik Hariri (cuius imago demonstratur), rectoris supremi Libani, patefecit requirentes fere certos esse summos vertices Syriae et Libani sceleris conscios fuisse: qui utrum correi aestimandi sint an non, post menses duos sperant indagatores se comperturos esse.
Nullo tempore intermisso, praefectus Syriae communicationi addictus Mehdi Dakhlallah nuntium adfirmavit omnino falsum esse. Item praeses rei publicae Libani Aemilius Lahoud negavit se cum hominibus, de quibus suspicantur indagatores, umquam communicavisse.
Haec rettulerunt ii, quibus ONU investigatio commissa est: apparatus aptos ad colloquia telephonica Hariri audienda imposita esse, opinionem rectorem supremum enecandum esse iam ante quinque menses a nonnullis praefectis militum relatam esse, moderatorem rebus exteris addictum per litteras falsum testimonium reddidisse, ut investigationes averteret; Hariri periisse manu tromocratae Iraquici sui interfectoris, cui persuasum esset a praefecto militum quodam Syriaco praesidem Iraquiae - illo die Beryti morantem - non Libani ita moriturum esse.
Rectores Syriae se innocentes firmissime aiunt, sed Saad filius Hariri petit ut tribunal mundanum de interfectione patris sui constituatur: cuius amorem libertatis Libani causam facinoris putat. Scripsit Herimannus Novocomiensis
|
