De clade Silvii Berlusconi

Suffragia in Italia Solis Lunaeque diebus habita finem regimini Silvii Berlusconi imposuerunt et potestatem Unioni tribuerunt, quae duce Romano Prodi omnes factiones sinistras et fere omnes medias collegit. Electores consensus suos bipertiverunt. In senatu inferiore (Camera dei deputati) pars laeva XXV milibus suffragiorum adversarios superavit, quod minimum est, si consideres XL miliones comitiis interfuisse: hoc tamen sufficit, ut multo plures sellas occupent, nam ita recentissime pars dextera legem de senatu inferiore eligendo commutaverat. In senatu autem superiore (Senato della Repubblica) numero consensuum pars dextera adversarios superavit, sed duobus tantum sellis praevaluit pars laeva, ob singularem legem senatui creando recenter confectam; hic maximi momenti fuerunt suffragia civium Italicorum in externis locis habitantum, praesertim in America, quibus primum facultas suffragia ferendi concessa est. Hoc denique videtur, omnes mutationes regularum, quibus creantur electi, paulo ante diem comitiorum a senatoribus Silvii Berlusconi sociis allatas, ut sibi partem maiorem sellarum quoquo modo acquirerent, contra eosdem conversas esse.

Postridie computationem suffragiorum allatorum, Silvius Berlusconi inopinate se exitum senatus inferiori reicere adfirmavit, alteram computationem postulans, manumque Romano Prodi porrexit hoc proponens, neutrum illorum moderatorem summum fieri et magnum foedus, Germaniae more, institui, ita ut patria tam acriter dimidiata communi labore regatur. Quod irate victor reiecit.

Sed haud facile opus Romano Prodi paratum est: praeter paucitatem gregis electorum in senatu superiore et varietatem eius sociorum, die XVIII mensis Maii praesidis rei publicae Caroli Azeglio Ciampi munus cessabit, cui tam ambiguus exitus suffragiorum promptam nominationem Romani Prodi, ut rector summus fiat, arduam efficit; aliter proximo rei publicae praesidenti rector summus nominandus erit. Sed quis proximus praesidens rei publicae futurus sit quandoque senatus tam acriter divisus eum electurus sit, nemo praevidere potest.

Scripsit Herimannus Novocomensis