Magistros Berolinenses petivisse, ut schola sua clauderetur

Magistri scholae cuisdam Berolinensis, de violentia discipulorum desperantes, epistulam ad senatum urbis scripserunt, qua petiverunt, ut schola clauderetur. In ea epistula inter alia narraverunt nonnullos magistros non iam audere docere, nisi telephonum portabile ad manum haberent – „ut celeriter auxilium advocare possint". Discipulos ianuas pedibus frangere, vasa quisquiliarum pro pilis habere, imagines a parietibus avellere, libros necessarios vix umquam in scholam afferre questi sunt. Scripserunt discipulos magistrorum iussus pro nihilo habere, violentia sua et mala fama scholae suae gloriari, scelestissimum quemque quasi exemplum aemulari.

Schola illa sita est in parte urbis, ubi plerumque pauperes habitant, multi incolae labore carent neque viae tutae sunt a violentia adulescentium. 83 centesimae discipulorum peregrini sunt, linguae Germanicae parum periti, quorum greges saepe inter se pugnant. „Arabes", aiunt magistri, „Turcos terrent vexantque, Germani discipuli omnibus odio sunt et interdum male Germanice loquuntur, ut dissimulent se Germanos esse." Directrix scholae iam complures menses aegrotat, quare difficultates etiam magis auctae sunt.

Neque tamen senatus multum auxilium praebuit: Totum mensem epistula neglegebatur, donec in actis diurnis Berolinensis „Der Tagesspiegel" articulus de ea publicatus est. Senator Böger, qui res scholares urbis Berolini curat, non nisi ex eo articulo de epistula magistrorum certior factus est. Qui deinde nonnullos dies scholam a custodibus publicis (sive astynomis) custodiri iussit, duos psychologos – alterum Arabem, alterum Turcum – illuc misit novumque directorem designavit.

In omnibus actis diurnis Germaniae et in televisione nunc disputatur, quomodo tales difficultates, aliis scholis haud ignotae, solvi possint: alii systema scholare funditus mutandum, alii liberos peregrinorum a quinto anno aetatis linguam Germanicam docendos, alii peregrinos violentos ex Germania expellendos arbitrantur.

Interim discipuli scholae illius timent, ne propter malam famam scholae suae iam nulla spes laboris inveniendi eis restet. Postulant, ne solum mala de eis narrentur, et accusant diurnarios televisiariosque, quorum nunc magna turba scholam circumdat: nonnulli enim discipulis pecuniam obtulerunt, ut quam terribillimas fabulas de vita scholari narrarent vel inter se pugnarent. Multi discipuli turbam diurnariorum moleste ferunt; nonnulli valde irati lapidibus eos petiverunt, papyrum stilosque eis eripuerunt et vehementer clamantes eis persuadere conabantur scholam suam non minus placidam tranquillamque esse quam multas alias scholas Berolinenses – quod fortasse verum est, nam et in aliis scholis magistri desperant...

Ex multis actis diurnis et nuntiis televisionis concoctum

Scripsit Caecilia Koch