Alcuinus

Albinus Flaccus

Hic rogo pauxillum veniens subsiste viator
et mea scrutare pectore dicta tuo,
ut tua deque meis agnoscas fata figuris
vertitur o species, ut mea, sic que tua.
Quod nunc es fueram, famosus in orbe, viator,
et quod nunc ego sum, tu que futurus eris.
Delicias mundi casso sectabar amore,
nunc cinis et pulvis, vermibus atque cibus.
Quapropter potius animam curare memento,
quam carnem, quoniam haec manet, illa perit.
Cur tibi rura paras quam parvo cernis in antro ? ?
Me tenet hic requies : sic tua parva fiet.
Cur Tyrio corpus inhias vestirier ostro,
quod mox esuriens pulvere vermis edet ?
Ut flores pereunt vento veniente minaci,
sic tua nam que, caro, gloria tota perit
Tu mihi redde vicem, lector, rogo carminis hujus
et dic : da veniam, Christe, tuo famulo
Obsecro, nulla manus violet pia jura sepulcri ;
personet angelica donec ab arce tuba
Qui jaces in tumulo terrae de pulvere surge,
magnus adest judex milibus innumeris
Alchuine ?nomen erat sophiam mihi semper amanti,
pro quo funde preces mente legens titulum
Hic requiescit beatae memoriae domnus Alchuinus abba, qui obiit in pace XIV kal. junias. quando legeritis, o vos omnes, orate pro eo et dicite : requiem aeternam donet ei, Dominus. amen.